Bir annenin çocuğuna karne hediyesi olarak et aldı haberini görmüşsünüzdür.
Ben gördüğümde inanın canım çok sıkıldı. Oysa hediyeler bizim için farklıydı.
Temel bir ihtiyaç maddesinin bir anne tarafından çocuğuna hediye olarak alınması vicdanlarımızı derinden yaraladı. Demek ki bu çocuk bayramdan bayrama et yiyor. Empati yapanların eminim gözünden yaş gelmiştir.
Lakin haber yönlendirme bir haber olduğu ortaya çıktı.
Ham görüntüleri izleyenler olayın gerçek olmadığını gördü.
Muhabir çocuğu yönlendiriyor ve ortaya bu haber çekiyor.
Ne anne karne hediyesi olarak çocuğu et alıyor, ne de çocuk bu etten mahrum bir hayat yaşıyor.
Olay bütünüyle yönlendirme de olsa, yani olay gerçek dahi olmasa da vicdanımızda derin yaralar bırakıyor. Fakir fukaraya geçtik orta gelirli bir aile bayramda bayrama et yiyorsa ülkenin geldiği durumum ne kadar kötü diye düşündürüyor.
Üstelik haberin merkezinde de bir çocuk olunca içimiz cız ediyor.
Aklımız “hiçbir çocuk yatağa aç girmeyecek” diyen Kılıçdaroğlu’na gidiyor.
Olay bütünüyle yönlendirme olduğunu anladık.
Lakin yine de içimize şüphe düştü bir kere…
Fiyatlar malum…
Günlük et alanlar haftalık…
Haftalık et alanlar aylık…
Aylık et alanlar yıllık et alır oldu.
Elbette her haneye et giriyor.
Kimisi günde yiyor. Kimisi ayda…
Ama gerçek değiştirmiyor.
Hayat pahalı…
Et pahalı…
Süt pahalı…
Ekmek pahalı…
Sabır taşı çatlarsa, mutfakta bir yangın başlarsa, vatandaşın gözü kimseyi görmez.
Çözüm üretmek zorunda olanlar ellerini çabuk tutsalar iyi olur…
Şu fiyatları artık sabitleyin…
Enflasyonu dur deyin…
Stokçuları bulun…
Spekülatörleri durdurun.
Her şeyi seçime endekslemeyin…