Bir konu var yazmam gereken.
İnsanı inciten.
21 yıllık kazanımı bir çırpıda silen.
Yok sayan…
Binlerce insanın emeğini de yok sayan…
Abideleri görmezden gelen.
İddia ettikleri gibi” ne yaptılar ki” serzenişi kabul ettiren.
“taş üstüne taş mı koydular” yalanını tasdikleyen.
Sevmesem…
İnanmasam.
Neler yazacağım ama yazamıyorum.
Utanç vesikası gibi de paylaşmışlar.
Yan yana…
Aymazlık değil de nedir?
Bunu hak edecek ne günah işledik.
Neyi eksik bıraktık da buna ihtiyaç duyuldu.
Ben kendi adıma yerin dibine geçtim.
Benim gibi daha birçok insan…
Yazık oldu.
Çok yazık.
Küfür etseler daha az incinirdik.
Üzerimize meteor atsalar daha az zarar görürdük.
Bir konu var yazmam gereken.
Yazamıyorum..
Acemilik desem?
Nasıl olur diyorum…
Oyuna mı getirdiler desem?
Nasıl olur diyorum…
Nasıl olurda böyle bir gaflete düşülür.
Dünkü çocuk değiller ki!
Bilmez…
Anlamaz değiller ki!
Hala nasıl olur diye kendi kendimi yiyorum.
Bir konu var yazmam gereken
Yazamıyorum…
Maazallah adamı mezarında ters çevirtir bunlar.
Hangi taş daha büyük kafamızı vursak.
Vursak da silsek bunu hafızamızdan.
Bir konu var yazmam gerek.
Yazamıyorum.
Sadece bakıyorum.
Açtıkları büyük dehlizin etrafından dolaşıp duruyorum.
Yolun sonunu görüyorum.
Yazamıyorum…
Sadece sebat et diyorum.