Milyonlarca insan on binlerce hane…
Türkiye değil dünya ilk kez bunu yaşıyor.
Şaşkınlığımız giderek artıyor.
Artı şoklar gibi her gün durumun ne kadar kötü olduğuna anlıyoruz.
Bunca acının içinde güzel olan şeyler de var.
Türkiye tek yürek olmuş elinde ne var ne yok depremzedelere ulaştırmaya çalışıyor.
Ülkemle , milletimle, devletimle ne kadar gurur duysam azdır.
İyi bu ülkenin bir ferdiyim.
Belki farklılıklarımız var.
Hatta vurdumduymaz olduğumuz zamanlar.
Umursamadığımız…
Adamsendeciliklerimiz…
Bizi bir şey olmaz dediğimiz onca şeye rağmen bir felakette dünyanın en merhametli topluma dönüveriyoruz.
Varını yoğunu harcayan bir toplum…
Koli taşıyan…
Elindeki eldiveni poşete koyup gönderen…
Mutfağında ki makarnayı paketleyen…
Kar almadan malzemelerini veren…
Para almadan malzemelerini veren esnaf…
Yurt içinden yurt dışında sanki kendi canı yanmışçasına yardım yağdıran…
İyi ki bu ülkenin insanıyım dedirtiyor.
Elbette istisnalar kaide bozmaz.
Bozmasında.
Ülkemin insanı nerde bir çaresiz varsa nerde dara düşmüş birileri varsa cansiperane ordadır.
Orda olmak isteyip olamayanlar dualarıyla…
Keşke bu acılar olmadan bunları yaşayabilsek…
Keşke artık bu denli depremlerden bu kadar yara alıp birbirimize bu kadar muhtaç olmasak…
Yok “biz adam olmayız” ama yeri geldiğinde adamlığımızı, kadınlığımızı tüm dünya ülkelerine kanıtlarcasına gösteririz…
Zaman birlik olma zamanı…
Herkes bunu söylüyor…
Ve bunun gerekliliğini yerine getiriyor.
Hele bir yaralar sarılsın sonra işin muhasebesini yaparız.
Hatalarımız varsa konuşuruz.
Alacağımız dersler varsa alırız.
Şimdi tek ses tek nefes olma vaktidir.
Rabbim ülkemize ve ülkemiz insanına bir daha bu acıları yaşatmasın…
Her ne olursa olsun bizim ülkemiz ve bizim ülkemiz her şeyin en güzeline layık..