Elektriğe zam…

Doğalgaza zam…

Biz mi onları yakıyoruz…

Yoksa onlar mı bizi…

Çok can sıkıcı bir durum…

Zammı yapanda mutsuz…

Zammı yiyende…

İş yerlerine yüzde 50…

Hanelere yüzde 20..

Ha evin ki sadece yüzde 20 artmış diye sevinmeyin…

Çünkü işletmelerin zam yükü de bizim sırtımıza vurulacak…

En son çocukluğumuzda duyduğumuz

Zam…

Orta direk…

Ucu sivri kazık…

Bu yüzyılda da mı karşımıza çıkacaktı…

Oysa biz onları en son Kemal Sunal Filmlerinde…

Nejat Uygur tiyatrolarında bırakmıştık.

Bugünün tek konusuydu zam…

Çarşı da zam konuşanlar…

Pazar da zam konuşanlar…

Kahve de zam konuşanlar…

Camii avlusunda zam konuşanlar…

Odalar da zam konuşanlar…

Sendikalar da zam konuşanlar…

Mahalle de zam konuşanlar…

Misafirlik de zam konuşanlar…

Hayat giderek pahalanıyor…

İnsanların gündemi bunun dışına çıkamıyor…

Erteleniyor bir bir ihtiyaçlar…

Gün yüzüne çıkmaya başlıyor serzenişler…

Şükür toplumuyuz elbette…

Elbette buna da şükür diyoruz…

Dişimizi sıkıyoruz…

Allah sağlık versin diyoruz…

Lakin iç sesler giderek dışa vurmaya başladı…

Ağızda şükürler yarım porsiyon..

Zaruretti…

Avrupa’ya göre ucuzdu…

Falandı filandı…

Zam yapanların penceresi böyle…

Onların pencereleri hep açık…

Ama bu sıcak havalarda dahi bizim pencerelerimiz kapalı…

Zira bizler daha kış gelmeden üşümeye başladık…

Elektriğe zam…

Doğalgaza zam…

Biz mi onları yakıyoruz…

Yoksa onlar mı bizi…