Selamünaleyküm diyerek, bir hadisi şeriften öğüt alarak başlamak lazım ahir zaman Müslümanını konuşmaya. Diyor ki Resûlullah sallallahu aleyhi ve sellem; "Her kim bir Müslüman kardeşinin bir ihtiyacını giderirse Allah da onun ihtiyacını giderir. Allah da onun kıyamet sıkıntılarından bir tanesini giderir. Her kim dünyada bir Müslümanın ayıbı örterse, Allah da kıyamet günü onun ayıbını örter."

Müslümanın Müslümana ihtiyacının kalmadığını hissettiği bir zamana denk geldik. Selam verip almayan, düşene el uzatmayan, din kardeşinin derdiyle dertlenmeyen, afetlerden ders almayan, yıkımları çabucak unutan narsist bir nesil haline geldik. İnsanın adaletini Allah'ın adaletinin üzerine çıkarttık. Allah'ın gazabından korkmadık da insandan gelecek gazaptan korkar olduk.

Makam geldi kibirlendik, mevki geldi kibirlendik, para geldi kibirlendik de ölenlerden hiç ders almadık, capcanlı bu bedenimizin bir gün buz tutacağını aklımıza getirmedik hiç...

Adaletten, haktan, ahlâktan dem vurduk da terazinin topuzunu dengeli tutamadık. Elimizi göğsümüzün sol yanına bastırıp da veremedik kararlarımızı mesela. Hayra bülbül olup kem söze lâl olmayı bilemedik.

Zengine kırmızı halılar serdik de gariban çalınca kapımızı açmaz olduk. Unuttuk kalkınca düştüğümüzü, doyunca açlığımızı, köyümüzü, atamızı, ceddimizi... Hep meşgul olduk bir de, bize değer verene, hısma, akrabaya vaktimiz olmadı hiç... Çaldı telefon açmadık, yanımızdan geçti görmedik, 'derdim var' dedi duymadık.

Sigaya çekelim kendimizi! Sorana Müslüman'ım diyoruz. Oysa ne Allah'ın kelamı kadim kitabı Kur'an-ı Kerim bize böyle emrediyor, ne Resûlullah efendimiz sallallahu aleyhi ve sellem böyle öğüt ediyor. Ne kitap biliyoruz, ne öğüt ya! O yüzden soran olursa ahir zaman Müslümanıyım...