Bartın’ın Amasra ilçesinde meydana gelen kaza sonucu madencilerimiz şehit oldu.

Ülkemiz derin bir üzüntü yaşadı.

Ülkemizde maalesef maden kazaları ve buna bağlı ölümler yaşanmakta.

Ne kadar tedbir alırsanız alın ne kadar uğraşırsanız uğraşın madenciliğin kara yüzüdür bu yaşadıklarımız.

Bu mesleği icra edenlerde bunu bilir.

Her mesai öncesi helalleşirler.

Bu acı gerçeğin bir gün başına geleceğini bile bile girersin o madene…

Belli ki dünyanın en zor mesleğidir madencilik.

Hiç kimse bir gün kendisine mezar olabilecek bir kuyuya girmek istemez.

Şartlar sizi zorlar.

Hayat sizi zorlar.

Ve sonunda bir gün o gün gelir.

Yok mu bunun çaresi diye insan düşünüyor.

Teknolojinin bu kadar ileri gittiği bir yüzyılda yok mudur bunun bir çaresi diye düşünmüyor değil insan…

Gerçekten de bu acıları yaşamaktan yorulduk.

Tüm ülke bu acıyı birlikte hissetti.

Ne yalan söyleyeyim ben bir ulusal yas bekledim.

Zira tüm ülke bu acıyı kalbinde hisseti.

Ama gerek görülmedi.

Şimdi yaraları sarma vaktidir.

Şehitler geri gelmeyecek.

Acıları hep taze kalacak.

Devlet bu ailelerimize mutlaka sahip çıkacak.

Emimin Yozgat’ta bu konuda kendi üzerine düşeni yapacaktır.

Bir çağrı beklemeden üstüne vazife alıp nakdi bir yardımı ailelere ulaştıracaktır.

Dediğim gibi şehitler geri gelmeyecek.

Geride kalanlara el uzatmak gerekir.

Umarım benzer bir acıyı bir daha yaşamayız.