İslam, her şeyin en mükemmel şekilde ve hukuka uygun yapılmasına önem veren son hak dindir. Dolayısıyla İslam dinine göre “savaşın da bir hukuku” vardır.

İslam’a göre Müslümanların savaş esnasında yapamayacakları hususlardan bazıları şunlardır:

1.       Kiliselere sığınmış “din adamlarına” asla dokunulmaz.

2.       Savaşa katılmayan siviller ve çocuklar asla öldürülmez.

3.       Savaşmayan kadınlar katledilmez. Hiçbir kadının iffet ve namusuna el sürülmez.

4.       İhtiyarlara, özürlülere/engellilere, hastalara hiçbir şekilde zarar verilmez.

5.       Ormanlar, meyve veren ağaçlar, ekinler, bağ ve bahçeler kesinlikle yakılmaz ve herhangi bir zarar verilmez.

6.       Düşmanların hayvanları katledilmez.

7.       Ganimet malları gizlice alınmaz.

8.       Yaralı düşman askerine zarar verilmez. Tedâvisi yapılıp esir statüsünde alıkonulur.

9.       Savaşı bırakıp kaçan “silahsız askerler” öldürülmez.

10.   Esirler ve rehineler asla katledilmez.

Bunlar, asrımızda yaşayan ve sürekli “demokrasi, insan hakları, hukukun üstünlüğü, özgürlükler, eşitlik, kardeşlik, barış” vs. kavramların arkasına saklanan bazı batılı devletlerin henüz ulaşamadığı ve uygulamadığı “savaş hukukunun” bir kısım maddeleridir.[1]

İnsana gerçek değerini veren ve hukukun üstünlüğüne vurgu yapan İslam’ın ortaya koyduğu bu temel esasların çağımızda hakkıyla bilinemediği açıktır.

“Ben şu an güçlüysem istediğimi yaparım” mantığı ile hareket edenlerin dünyaya gerçek mutluluğu getirebilmeleri asla mümkün değildir.

1400 yıl önce gönderilen son din İslam’ın ilkeleri hakkıyla bilinip yaşandığında insanlık gerçek huzuru bulacaktır.

Aksi halde camilere sığınan yaralı askerleri ve esirleri öldüren, cezaevine koydukları insanlara işkenceler yapan, üstelik bu işkencelerin görüntülerini yayınlamaktan zevk alan, doğru haber yapan savaş muhabirlerini katleden, ilaçla uyuşturarak sivil halkın arasına saldıkları “canlı bombaları” uzaktan kumandayla patlatarak bütün suçu Müslümanların üzerine yıkan böyle kimselerin “örnek insanlar” olabilmeleri kesinlikle mümkün değildir.

Çünkü böyle ilkesiz kimselerin bu dünyaya verecekleri ancak kan ve gözyaşıdır.

Böyle tiplerin menfaatleri için yapamayacakları şey yoktur.

Kur’an-ı Kerim, bu gibi gözü dönmüş kimseleri “bozguncular” olarak tarif etmiştir.[2]

Huzuru bekleyen insanlık, artık kan ve gözyaşı görmek istememektedir. Ancak şurası da bir gerçektir ki, zalimler zulmünü artırdıkça “kan ve gözyaşı da” dünyadan hiç eksik olmayacaktır. Müslümanlara düşen görev, bütün bu olumsuzlukları ortadan kaldırmak için dinlerini en doğru şekilde öğrenmeleri, en güzel şekilde temsil etmeleri ve dünyaya örnek/ model/ tanık/ şahit olmalarıdır. Kanaatimizce dünyadaki haksızlıkları önlemenin başka bir yolu yoktur. Zira dinsizin hakkından ancak “imanı bütün ve ihlaslı kimseler” gelebilir. Gerisi lâf-ı güzaftır. (30.03.2007)