Hz. Peygamber; "Uyku veya unutkanlık sebebiyle namazını vaktinde kılamayan, hatırladığı zaman hemen kılsın" buyurmuşlardır. Dolayısıyla “unutmak, uyku, baygınlık ve savaşın en kızıştığı anda” kılınamayan namazların kazası olur. Ancak bunların haricinde keyfi olarak namazı kazaya bırakmak diye bir şey İslam’da yoktur. 

Bir başka ifadeyle yukarıdaki “dört mazeretin dışında” keyfi olarak namazı kazaya bırakmak yoktur. Çünkü ne Kur'an-ı Kerim ne de sahih sünnet, “keyfi olarak kılınmamış bir namazın kazasından” söz etmiştir.

"Hele 60 yaşına geleyim namaza başlarım”, “Hele hacca gidip geleyim, ondan sonra namaza başlarım”, “Oğlanı-kızı evlendireyim ondan sonra namaza başlarım”, “Hele seneye namaza başlarım", “Hele emekli olayım ondan sonra namaza başlarım"  şeklindeki sözlerle keyfi olarak namazı ertelemek diye bir şey yoktur ve bu şekilde ertelenen namazların kazası da yoktur. Her Müslümanın bunu böyle bilmesi ve hayat planını da ona göre yapması gerekir.  

Dolayısıyla her halükarda namaz vardır ve namazdan kaçış asla yoktur. Kur'an'da savaş “esnasında” bile (dikkat edin, savaşın en kızıştığı an demedim) cemaatle namazın nasıl kılanacağı ayrıntılı olarak anlatılmışken “kendilerini yukarıdaki sözlerle aldatanlar” sadece kendilerine yazık eden kimselerdir. 
Nitekim yataktaki ağır hastalar bile gözleriyle ima ederek namazlarını kılmak zorundadır. Zira duruma göre “oturarak, yatarken, ayakta, binit üzerinde” de namaz kılınır. Dolayısıyla sudan bahanelerle namazdan kaçanlar, büyük bir yanılgı içerisindedirler. Bu kimselerin kendi uydurdukları mazeretlerin arkasına sığınmaları bir züğürt tesellisidir.

Tekrar ifade edecek olursak, namaz, ya kasden kılınmayıp keyfi olarak terk edilir veya yukarıda sayılan dört mazeret nedeniyle kazaya bırakılır. Bir vakit namazı kasdî olarak kılmayıp terk etmek çok büyük günahtır. Diğer dört durumda ise şartlar normale döner dönmez vakit kaybetmeden derhal o namaz kaza/ eda edilir.

Bu bakımdan mezkûr dört durum haricinde şeytana ve şeytanlaşmış insanlara uyarak namaz kılmayan kimse derhal tövbe etmeli, bir daha da şeytana ve şeytanlaşmış kimselere aldanmamalı ve namazlarını da bundan böyle asla terk etmemelidir. Çünkü ölümün ne zaman gelip çatacağı belli değildir; o yüzden ahirete hazırlıklı olmak her zaman iyidir. Ayrıca keyfi olarak kılınamayan namaz, daha sonra eda edilmiş olsa bile “işlenen o günah nedeniyle” ayrıca tevbe edip Yüce Allah'tan af dilemek lâzımdır.

Tekrar ifade edelim ki, su bulunmadığı takdirde “teyemmüm yaparak” namazın kılınmasını emreden bir dinde “keyfi olarak namazı kazaya bırakmak” diye bir şey yoktur. Savaş esnasında bile “üstelik cemaatle namazı emreden” ve bunun nasıl kılınacağını detaylı olarak açıklayan bir dinde “keyfi olarak namazı kazaya bırakmak” diye bir şey yoktur. Seferilik/ yolculuk durumunda bile namazı emreden bir dinde “keyfi olarak namazı kazaya bırakmak” diye bir şey yoktur.

Çünkü “keyfi olarak kılınmayan bir namazın kazası olsaydı” Kitap ve sünnette bundan bahsedilirdi. Ama hiç bahsedilmemiştir. “Savaş, seferilik ve su bulamama durumunda” bile namazın kazaya bırakılmasından söz edilmemiştir. Görüldüğü üzere böyle olağanüstü durumlarda bile namazın kılınması emredildiğine göre “keyfi olarak kılınmayan bir namazın kazası” yoktur. Zira keyfi olarak terkedilen namazların kazasından söz edilememiştir.

Dolayısıyla “keyfi olarak kılınmayan bir namazın kazasından” söz edip insanları yanlış bilgilendiren ve sahte hayallere kapılmalarına neden olan “bütün din adamları” bu yaptıkları yanlış bilgilendirmeden dolayı kesinlikle sorumludur ve ahiret günü bunun hesabını Yüce Allah’a mutlaka vereceklerdir. Ayrıca ömrü boyunca gerçeği araştırmayan, bu tür hocaların peşinden giden ve “Nasıl olsa namazlarımı sonra kaza ederim” diyerek sorumluluklarını yerine getirmeyenler de mesuldür ve onlar da bu yaptıklarının hesabını Yüce Allah’a vereceklerdir.

Onların ahiret günü suçu ve kabahati “söz konusu din adamlarına” veya birbirlerine atmaları onları cezadan kurtarmaya asla yetmeyecektir. Zira onlar, bu dünyadayken gerçeği öğrenmek istememiş, işlerine öyle geldiği için o tür hocaların peşinden gitmiş, kendilerini uyaran İslam âlimlerini telefonla arayıp, mesaj atıp “cami kürsüsünde vaaz ettiği esnada dövüp aşağı indirmekle” ve ölümle tehdit etmiş, iftiralar atmış ve onlara her türlü hakareti reva görmüşlerdir. Dolayısıyla bunun da hesabını mutlaka vereceklerdir ve bu yaptıkları asla yanlarına kalmayacaktır.

Tekrar ifade edecek olursak söz konusu “dört mazeret dışında” namazını keyfi olarak terk eden kimse, büyük bir hata ve günah işlemiştir. Daha sonra namazını eda etmiş olsa bile “namazı bile bile terk etme günahını işlediği için” Yüce Allah’a tövbe ve istiğfar etmesi ve O’ndan af dilemesi gerekecektir.

Sonuç olarak, meşru bir mazeret olmadan “namazları keyfi olarak terk etmek” büyük günahtır. “Uyku, unutma, baygınlık ve savaşın en kızıştığı an” dışında namazı kazaya bırakmak diye bir şey İslam’da yoktur. Bu dört durum haricinde namazlarını terk edenler çok büyük yanlış yaptıklarını bilmeli ve ona göre durumlarını yeniden gözden geçirmelidir. Zira ne Kuran’da ne de sahih sünnette “keyfi olarak kılınmayan bir namazın kazasından” söz edilmektedir. (16.05.2008)