Hz. Muhammed, tefekkür eder, âyetler arası bağlantıları kurar ve ashâbını en güzel şekilde tezkiyeye/yetiştirmeye gayret ederdi.

Hz. Muhammed, ashâbının sorularını cevaplar, tane tane konuşur, önemli şeyleri üç kez tekrarlardı.
Hz. Muhammed, insanların kusur ve ayıplarını araştırmazdı.

Hz. Muhammed, geniş gönüllü ve bağışlayıcıydı, hata ve kusurları affederdi.

Hz. Muhammed, söz ve davranışlarıyla kimseyi incitmezdi.

Hz. Muhammed, düşmanlarının bile iyiliğini isterdi. (Örneğin Mekke’nin fethinde daha fazla kan dökülmemesi için bütün tedbirleri çok önceden almıştı.)

Hz. Muhammed, zalimlere, kâfirlere ve müşriklere karşı dik ve onurlu idi.

Hz. Muhammed, insanların hatalarını yüzlerine vurmazdı, tenkitlerini isim vermeden yapardı.

Hz. Muhammed, geçici sıkıntıları tasa etmez, çile ve zorluklara katlanırdı.

Hz. Muhammed, haksızlıklar karşısında öfkelenir ve tepkisini gösterirdi.

Hz. Muhammed, gördüğü yanlışları eliyle ve diliyle düzeltir, düzeltmeye gücü yetmediğinde ise hiç olmazsa/en azından kalbiyle o kötülüğü onaylamaz ve bunu beden diline yansıtırdı.

Hz. Muhammed, nemelazımcı ve vurdumduymaz değildi; duyarlılık, farkındalık ve hassasiyet sahibiydi.
Hz. Muhammed, sabırlı ve metanetliydi.

Hz. Muhammed, asla Yüce Allah’a isyan etmezdi.

Hz. Muhammed, sorunlar karşısında pes etmez sonuna kadar mücadele ederdi.

Hz. Muhammed, asla ümitsizliğe, yılgınlığa ve bitkinliğe kapılmazdı. 

Hz. Muhammed, günahlardan sakınır, tövbe ve istiğfar ederdi.

Hz. Muhammed, şefkat ve merhamet sahibiydi.

Hz. Muhammed, bitkileri ve hayvanları sever, onları korurdu.

Hz. Muhammed, çevre temizliğine son derece dikkat ederdi. (28.08.2009)