Hz. Muhammed, söylediklerini yapar, yapamayacağı şeyleri söylemezdi.

Hz. Muhammed, gerekmedikçe kimseden bir şey istemez, kendi şahsî ihtiyaçlarını kendisi giderirdi.
Hz. Muhammed, kul hakkının ihlal edilmesine karşıydı.

Hz. Muhammed, kabilecilik (asabiyye), ırkçılık ve ayrımcılık yapılmasını, soy ve sopla övünülmesini onaylamaz, insanları bir tarağın dişleri gibi eşit görürdü.

Hz. Muhammed, çocukların eğitim ve öğretimine çok büyük önem verir, kadınlar için belirli bir gün ayırır, onların dinî konulardaki sorularını cevaplandırırdı.

Hz. Muhammed, empati (duygudaşlık, hâlden anlama, eş duyum bilinci) sahibiydi. İnsanlarla ilişkilerinde ölçülü, nazik ve kibardı.

Hz. Muhammed, arkadaşlarıyla istişare eder, ortak aklı devreye sokar, istişare sonucu çıkan karara da uyardı.

Hz. Muhammed, müslümanları motive ve teşvik eder, emeğe değer verir, tembelliği ve ataleti/miskinliği asla onaylamazdı.

Hz. Muhammed, hayata gerçekçi ve iyimser bakardı, asla kötümser ve karamsar değildi.
Hz. Muhammed, yaptığı işi güzel yapar ve o işin hakkını verirdi.

Hz. Muhammed, özgüven aşılardı, girişimciydi ve girişimciliği teşvik ederdi.

Hz. Muhammed, küçüklere sevgi, büyüklere saygı gösterilmesini öğütlerdi.

Hz. Muhammed, her zaman Allah Teâlâ’ya yönelirdi. O, ibadetleri bir yük/borç olarak görmez, tam aksine severek ve isteyerek yapardı.

Hz. Muhammed, her fırsatta Yüce Allah’ı tesbih eder ve O’nu çok zikrederdi.

Hz. Muhammed, sürekli Allah Teâlâ’ya dua ve niyazda bulunurdu.

Hz. Muhammed, insanlarla ve çevreyle olan ilişkisinde Yüce Allah’ın rızasını kazanmayı gaye edinirdi.
Hz. Muhammed, zamanının kıymetini çok iyi bilirdi.

Hz. Muhammed, sağlığını korur, zararlı şeyler yemez ve içmezdi.

Hz. Muhammed, tedbiri asla elden bırakmazdı.

Hz. Muhammed, tüm tedbirleri aldıktan sonra Yüce Allah’a tevekkül ederdi. (21.08.2009)