Ahmed Bican’ın yazmış olduğu Envâru’l-Âşikîn adlı eserde “küçük çocuklara bakışını” yansıtan “uydurma rivayetlere dayalı menfî örnekler” bulunmaktadır.

Mesela, “çocuklar ile delileri camiye sokmayı küçük günahlardan sayan rivayet ve onun bu rivayete yaptığı yorumu” bunlardan birisidir.[1]

Hz. Peygamber’e nispet edilen mezkûr rivayette ortaya atılan anlayış kesinlikle sakat bir anlayıştır.

Çünkü kızı Zeynep’in çocuğu Umâme’yi namaz kılarken kucağına alan, secde ederken yere bırakan, ayağa kalkarken tekrar kucağına alan ve “insanlara bu şekilde namaz kıldıran” bir Peygamber’in böyle bir şey söylemeyeceğini düşünmeksizin bu tür uydurma rivâyetleri ona nispet ederek anlatmak ve onu yanlış tanıtmak ciddi vebaldir.

Bugün bile camilerde “bazı ihtiyarlar tarafından” küçük çocuklar, çeşitli bahanelerle kollarından tutulup arka taraflara itiliyor ve sert bir muameleye maruz kalıyorlarsa, kanaatimizce bu tür uydurma hadislerin tesirinde kalmış olmalarındandır.

Aksi halde böyle bir tavır sergilemez, çocuklara Hz. Peygamber gibi sevgi, şefkat ve merhametle muamele eder, onların saçını ve başını okşar, hediyeler alır, güler yüzlü ve tatlı dilli olur; onları incitmekten ve camiden soğutmaktan kaçınırlardı.

Sonuç olarak,  aklî dengesi yerinde olmayanlarla küçük çocukların camiye gelmelerine müsaade etmemek ve bunu “küçük günah” olarak değerlendirmek, Hz. Peygamber’in uygulamalarıyla bağdaşmayan bir durumdur. Hz. Muhammed’in böyle bir söz söylemesi kesinlikle mümkün değildir. (08.06.2007)

[1] Geniş bilgi için bkz,  Dr. Ahmet Emin Seyhan, Hadislerde Kıyamet Alametleri,  s. 97.