Bir koltukta oturup da o koltuğun hakkını veren insanları çok seviyorum, dua ediyorum onlara…

Geçtiğimiz günlerde sosyal medyada, üniversiteli gençlerin bir paylaşımlarını gördüm. Paylaşımlarda öğrencilerin ortasında gülen orta yaşlı bir adam dikkatimi çekti. Merak edip biraz araştırdım, o güne kadar kendisiyle tanışmadığım bir kişiyi tanıdım; Prof. Dr. Osman Selçuk Aldemir… Biraz araştırdım, öğrencilerine sordum, bayıldım resmen bayıldım…

Aydın Adnan Menderes Üniversitesi rektörü olan Aldemir, “koltuğu aldım bundan sonrasından bana ne” diyenlerden değil, hizmet edenlerden olmayı tercih etmiş. Öğrencileriyle her daim iç içe, üniversitenin kampüsünde öğrencilerle öğrenci olan, gülen, eğlenen, zaman geçiren, etkinlikler yapan birisi.

Üniversitenin hastanesine tebdili kıyafetle gidip, vatandaşa ve hastalara karşı uygunsuz davranışlar sergileyen personeli hakkında işlem başlatmış.

Halk olarak takdir ediyor ve özlüyorum böyle insanları. Bir zamanlar efsane Vali Recep Yazıcıoğlu vardı. Başhekimi görevden almasıyla bilinirdi. Bugün de Aydın’da, Recep Yazıcıoğlu’nun yolundan giden bir rektör var.

Kabul edelim, bir lütuf ile makama gelen insanların koltuk öncesi ile koltuk sonrası davranışlarında değişiklik oluyor. Koltuğa oturmadan evvel el pençe divan duranlar koltuğa oturduktan sonra kendilerini kral ilan ediyorlar. Millet olarak böyle karakterlerden hem çok yorulduk hem de tiksindik. Lakin işini de iyi yapan, kendisini milletin efendisi değil de milletin kendisi gören, halden anlayan, empati kuran insanlardan çok memnunuz. Aydın’da bir rektör var, yolu düşen selamlarımı iletsin. Darısı da diğer rektörlerin, belediye başkanlarının, kaymakamların, valilerin, milletvekillerinin başına…